Η Σκήτη ανήκει στο δήμο Αγιάς του νομού Λάρισας, και βρίσκεται σκαρφαλωμένη στο Μαυροβούνι, σε ημιορεινή περιοχή, με υψόμετρο 340 μέτρα περίπου και σε απόσταση 6,5 χιλιομέτρων απ’ τις πεντακάθαρες παραλίες του Αγιοκάμπου.

Στις πλαγιές   των βουνών, πάνω από την παραλία του Αγιοκάμπου, απλώνονται τα δασοκτήματα του Πολυδενδρίου του Μαυροβουνίου και του Κισσάβου.

Η περιοχή είναι χαρακτηρισμένη Natura και είναι υπέροχη.

Η Φύση εδώ μοιάζει να σε υποδέχεται στολισμένη με τα ομορφότερα στολίδια της, χαρούμενη, γελαστή, φιλόξενη.

Το περιμετρικό μονοπάτι της Σκήτης, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, το Δασικό Παρατηρητήριο, η Λίμνη της Σκήτης, οι πηγές της Μπουρμπουλήθρας, το υπέροχο φυσικό περιβάλλον με την πλουσιότατη χλωρίδα και πανίδα του, οι πεντακάθαρες παραλίες, η καταπληκτική θέατου Αιγαίου Πελάγους μέχρι την Χαλκιδική και τον Άθω του Αγίου Όρους, τα κελαϊδίσματα των πουλιών, η ησυχία και οι παλιοί και ξεχασμένοι ήχοι, το αίσθημα γαλήνης που σε πλημμυρίζει!

Άλλωστε το όνομα Σκήτη παραπέμπει σε χώρο όπου θα ασκήτευαν παλιά μοναχοί.  Περίπου 10 Km από την Σκήτη, μέσα σε ένα εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον,  βρίσκονται οι Άγιοι Ανάργυροι, με το εκκλησάκι και ένα σημαντικό συγκρότημα ασκηταριών – σπηλαίων του Όρους των Κελλίων, πάνω από τη μικρή κοιλάδα που χωρίζει τον Κίσσαβο από το Μαυροβούνι, με τοιχογραφίες από τον 13ο αιώνα.

Στην περιοχή της Σκήτης, σύμφωνα με τον Ληκ, βρίσκονταν η Ομηρική πόλη Θαυμακίη, που ονομάζονταν έτσι λόγω της θαυμασίας θέας της.

Στα ΒΔ της Σκήτης επίσης υπάρχουν ερείπια φρουρίου, το οποίο πιθανότατα ταυτίζεται με τη βυζαντινή Κενταυρούπολη, που ήταν η οχυρή θέση στο εσωτερικό του Αγιοκάμπου και προστάτευε τους κατοίκους απ’ τις βαρβαρικές επιδρομές.

Εδώ λοιπόν, στη Χώρα των Λαπηθών και το λίκνο των Κενταύρων, της Ομηρικής Θαυμακίης και της Βυζαντινής Κενταυρούπολης, των Δρυάδων, των Νηρηίδων και του «τόξων ευ ειδώς» Φιλοκτήτη, όπου «ουδαμού αλλαχού…απαντάευρύτερος και θαυμασιώτερος ορίζων…», με τα ασκηταριά και τη μυστηριακή και κατανυκτική ατμόσφαιρα των μοναστηριών του «Όρους των Κελλίων», πρέπει να έρχεσαι αγαπητέ επισκέπτη ως προσκυνητής, να περπατάς ευλαβικά, γιατί δρασκελίζεις την ιστορία αιώνων.

   Και οι τυχεροί, με τα μάτια και τα ώτα της ψυχής τους ανοιχτά, αγρικώντας με σέβας και με προσοχή, μπορεί μέσα στο βουητό του αγέρα που φυσάει πάντοτε δροσερός, να ακούσουν ακόμα τον απόηχο της φοβερής χλαπαταγής της Κενταυρομαχίας, που ο μύθος της, καβάλα στο άτι των αιώνων, εξακολουθεί να δονεί τη φαντασία των ανθρώπων.